Die cyclus is een belangrijk element in mijn benadering van de klimaatproblematiek. De oceanen, de toplaag van het land, alles wat daarop staat, loopt en vliegt en de volledige atmosfeer is voor mij de cyclus aan het aardoppervlak. Koolstofdepots die zich binnen die cyclus bevinden, kunnen over een periode van honderden jaren spontaan hun gevangen koolstof vrijgeven: de oceanen ademen, de bossen branden, houten gebouwen worden gesloopt. Driehonderd miljoen jaar geleden is veel koolstof aan die cyclus aan het aardoppervlak onttrokken door moerasgras dat steenkool werd en honderd miljoen jaar geleden gebeurde dat in de oceanen met drijvende en zwemmende organismen die aardolie vormden. Het bos heeft nooit een bijdrage geleverd aan die schijnbaar permanente CCS. De oceanen en de bossen spelen een belangrijke rol in het vasthouden van koolstof, maar hun vermogen om blijvend koolstof uit de cyclus te halen is beperkt. Ik ben op zoek naar oplossingen die koolstof zeker voor honderden jaren binden buiten die cyclus.